rzeczy od rzeczy

Rozsiane w całym ciele

Kompleksy, jest was tak wiele…

Ciągle go przytłaczacie,

Nie zważając na świat cały,

Kompleksy,

pożerające obiekt wspaniały…

Traci on zatem na swej świetności,

A blask ciągle jego przygasa, nawet w ciemności,

stał się niewidoczny.

Och wy kompleksy, wielkie i straszne,

Nie pozwalacie mu na życie własne

Wyłączając słuch i inne zmysły

Ograniczacie wszystkie pomysły

I tak kreatywność twa się wyłączyła,

Wraz z człowieczeństwem,

część życia straciła…