rzeczy od rzeczy
Rozsiane w całym ciele Kompleksy, jest was tak wiele… Ciągle go przytłaczacie, Nie zważając na świat cały, Kompleksy, pożerające obiekt wspaniały… Traci on zatem na swej świetności, A blask ciągle jego przygasa, nawet w ciemności, stał się niewidoczny. Och wy kompleksy, wielkie i straszne, Nie pozwalacie mu na życie własne Wyłączając słuch i inne zmysły Ograniczacie wszystkie pomysły I tak kreatywność twa się wyłączyła, Wraz z człowieczeństwem, część życia straciła…